De oorsprong van het dorp Muno zou tot duizend jaar teruggaan. De oudste akten bevestigen de schenking van de heerlijkheid Muno aan de abdij St Vanne te Verdun.
De benedictijnen stichtten er een priorij, met de bedoeling van hieruit hun goederen te beheren : gronden en bossen. Ze deden een beroep op bescherming bij de verschillende heren en tenslotte werd bij het begin van de XVIIde eeuw de geestelijke heerlijkheid afgestaan aan de jezuïeten uit Luik. Deze laatsten reglementeerden de rechten en gewoonten die van toepassing waren op de bossen om de bouwkosten van hun college te Luik te dekken.
De inwoners gingen hun bossen afbranden om hun misnoegen te uiten op de overdreven heffingen in hun bossen. De naaldbomen geplant in het zuidelijke deel van het woud vervangen de destijds afgebrande zones. Later ging Muno over naar het hertogdom Luxemburg. De priorij van de jezuïeten bestaat nog maar werd tot een hoeve omgebouwd. Dit privaat eigendom ligt boven het dorp.
Vanop de weg die Watrinsart met Muno verbindt, ontdekt men een zeer mooi panorama in de richting van Muno en het Ardense woud.
Roche à l'Appel
Wie zich voor geologie interesseert, kan een aangename en leerrijke dag doorbrengen in de onmiddellijke omgeving van Muno. De Roche à l'Appel vormt het middelpunt van het geologische reservaat. Ze vormt met het naburige woud een zeer aangename omgeving. Via het wandelpad bereik je de top van waar men een mooi uitzicht heeft op het Ardense woud en de eerste twee cuesta's.
